Egzekwowanie przepisów imigracyjnych

Wytyczne dotyczące udziału władz lokalnych w egzekwowaniu przepisów imigracyjnych i przepisy modelowe

Aktualizacja wytycznych pierwotnie wydanych 19 stycznia 2017 r. 

Pobierz wersję do druku niniejszych wytycznych

Cel 

Niniejsze wytyczne mają dwojaki cel: (1) opisanie krajobrazu prawnego regulującego udział władz lokalnych w egzekwowaniu przepisów imigracyjnych; oraz (2) pomoc władzom lokalnym w stanie Nowy Jork poprzez zaoferowanie modelowego języka, który można wykorzystać do uchwalenia lokalnych przepisów lub polityk ograniczających udział w działaniach związanych z egzekwowaniem przepisów imigracyjnych[1]. Biuro Prokuratora Generalnego Stanu Nowy Jork uważa, że skuteczne wdrożenie zasad określonych w niniejszych wytycznych sprzyja budowaniu relacji zaufania między organami ścigania a społecznościami imigrantów; promuje bezpieczeństwo publiczne dla wszystkich nowojorczyków; i najlepiej kieruje zasobami stanowymi i lokalnymi.

Jak wyjaśniono szczegółowo w części II niniejszych wytycznych, co do zasady przebywanie w Stanach Zjednoczonych przez osoby nieposiadające dokumentów nie jest przestępstwem[2]. Ponadto osobom nieposiadającym dokumentów - podobnie jak wszystkim innym nowojorczykom - przysługują pewne prawa wynikające z konstytucji stanu Nowy Jork i Stanów Zjednoczonych, a także federalnych, stanowych i lokalnych ustaw, przepisów i polityk. Lokalne organy ścigania ("LEA")[3] muszą przestrzegać wymogów i zakazów Konstytucji Stanu Nowy Jork i Stanów Zjednoczonych oraz prawa federalnego, stanowego i lokalnego w służbie społeczeństwu, niezależnie od tego, czy dana osoba jest legalnie obecna w USA, czy w inny sposób podlega egzekwowaniu przepisów imigracyjnych. Na przykład, zgodnie z prawem stanu Nowy Jork, władze lokalne nie mają prawa zatrzymywać osób na wniosek federalnych władz imigracyjnych bez nakazu sądowego[4]. Jednakże LEA mogą powiadomić federalne władze imigracyjne o dacie zwolnienia danej osoby, bez przedłużania jej zatrzymania, w wąskich okolicznościach opisanych poniżej w Części III, Zasada 2.

Część III niniejszych wytycznych zawiera modelowy język, który można wykorzystać do uchwalenia przepisów i polityk regulujących sposób, w jaki władze lokalne reagują na federalne prośby o pomoc w egzekwowaniu przepisów imigracyjnych. Kilka stanów i setki gmin w całym kraju - w tym Nowy Jork i inne samorządy lokalne w stanie Nowy Jork - uchwaliły przepisy i polityki, które ograniczają zaangażowanie stanowych i lokalnych organów ścigania w federalne egzekwowanie przepisów imigracyjnych. Patrz Załącznik B.

Przepisy regulujące udział władz lokalnych w egzekwowaniu przepisów imigracyjnych 

Dziesiąta poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych 

Dziesiąta poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych[5] ogranicza zdolność rządu federalnego do nakazywania określonych działań stanom i gminom, w tym w zakresie federalnego egzekwowania prawa imigracyjnego i dochodzeń. Rząd federalny nie może "zmusić stanów do uchwalenia lub administrowania federalnym programem regulacyjnym"[6] ani zmusić pracowników stanowych do udziału w administrowaniu federalnym programem regulacyjnym[7]. Co ważne, ochrona wynikająca z Dziesiątej Poprawki rozciąga się nie tylko na stany, ale także na władze lokalne i ich pracowników[8]. Dobrowolna współpraca z systemem federalnym nie stanowi kwestii związanych z dziesiątą poprawką[9], ale każda taka współpraca musi zostać zbadana pod kątem zgodności z innymi przepisami federalnymi, stanowymi i lokalnymi.

Konstytucja stanu Nowy Jork i uprawnienia władz lokalnych 

Zgodnie z uprawnieniami w zakresie samorządności przyznanymi przez Konstytucję Stanu Nowy Jork[10], wdrożonymi przez Municipal Home Rule Law[11], samorząd lokalny może przyjąć lokalne prawo dotyczące "rządu, ochrony, porządku, postępowania, bezpieczeństwa, zdrowia i dobrobytu osób", o ile jego postanowienia nie są sprzeczne z konstytucją stanową lub ogólnym prawem stanowym[12].

Modelowe przepisy dla władz lokalnych przedstawione w części III są zgodne zarówno z konstytucją stanową, jak i obowiązującym prawem stanowym. 

Prawo regulujące postępowanie z federalnymi wnioskami o zatrzymanie imigrantów 

Federalne organy ds. imigracji cywilnej, w tym U.S. Immigration and Customs Enforcement (ICE), U.S. Customs and Border Protection (CBP) i inne, które mogą angażować się w działania związane z egzekwowaniem przepisów imigracyjnych, zwykle wydają LEA "detainers"[13]. Detainer to wniosek skierowany przez federalne władze imigracyjne do innej agencji, aby agencja przyjmująca zatrzymała daną osobę w swoim areszcie na okres do 48 godzin po planowanej dacie i godzinie zwolnienia tej osoby oraz powiadomiła federalne władze imigracyjne przed zwolnieniem. Wstrzymanie to jest wymagane, aby umożliwić federalnym władzom imigracyjnym ustalenie, czy należy przejąć opiekę nad daną osobą w celu egzekwowania przepisów dotyczących imigracji cywilnej, a jeśli tak, to aby przybyć i przejąć opiekę.

Nakaz zatrzymania to wniosek, a lokalny organ ścigania nie ma prawnego obowiązku zatrzymania osoby na podstawie takiego nakazu. Zatrzymaniom często towarzyszy nakaz administracyjny wydany przez ICE[14]. Nakaz administracyjny jest przygotowywany i wydawany przez federalne władze imigracyjne i nakazuje urzędnikom federalnym aresztowanie osoby niebędącej obywatelem w celu przeprowadzenia procedury wydalenia lub deportacji. Nie jest to nakaz sądowy. Nakaz sądowy odnosi się do nakazu opartego na prawdopodobnej przyczynie i wydanego przez sędziego federalnego Artykułu III lub federalnego sędziego pokoju, który upoważnia federalne władze imigracyjne do zatrzymania osoby będącej przedmiotem nakazu. Nakaz sądowy nie obejmuje cywilnego nakazu imigracyjnego, nakazu administracyjnego lub innego dokumentu podpisanego wyłącznie przez federalnych urzędników imigracyjnych.

Aresztowanie i zajęcie ma miejsce zgodnie z Czwartą Poprawką i Konstytucją Nowego Jorku[ 15], gdy władze stanowe lub lokalne zatrzymują osobę ponad czas dozwolony przez prawo stanowe w celu przekazania tej osoby do aresztu federalnych władz imigracyjnych. Prawo zabrania funkcjonariuszom stanowych i lokalnych organów ścigania aresztowania i przetrzymywania osób za same naruszenia przepisów imigracyjnych - nawet jeśli federalne władze imigracyjne wydały nakaz zatrzymania lub nakaz aresztowania administracyjnego. i zatrzymanie przez stanowe lub lokalne organy ścigania na podstawie samego administracyjnego nakazu aresztowania lub zatrzymania są nieważne, ponieważ dokumenty te nie są nakazami sądowymi wydanymi przez sądy i nie stanowią prawdopodobnego powodu, aby sądzić, że dana osoba popełniła przestępstwo lub wykroczenie[18]. Nie ma znaczenia, że administracyjne nakazy aresztowania i zatrzymania są podpisywane przez federalne władze imigracyjne i mogą używać słów takich jak "prawdopodobna przyczyna"[19]. Ustalenie, czy LEA ma uzasadniony powód do dalszego zatrzymania danej osoby, będzie zależeć od wszystkich faktów i okoliczności, a nie tylko od słów, które federalne władze imigracyjne umieszczają na swoich formularzach.

Zgodnie z konstytucją federalną i stanową, prawo Nowego Jorku zezwala na aresztowanie i zatrzymanie tylko wtedy, gdy funkcjonariusze organów ścigania mają uzasadniony powód, by sądzić, że dana osoba popełniła przestępstwo lub wykroczenie. nakaz sądowy, podpisany przez sędziego z Artykułu III lub federalnego sędziego pokoju, wykazałby niezbędną prawdopodobną przyczynę i uzasadniałby aresztowanie i zatrzymanie[21]. W przypadku braku nakazu sądowego dalsze zatrzymanie jest jednak dopuszczalne tylko po osobnym wykazaniu prawdopodobnej przyczyny, że dana osoba popełniła przestępstwo lub wykroczenie, lub że ma zastosowanie wyjątek od wymogu prawdopodobnej przyczyny[22].

Przykłady nieautoryzowanych zatrzymań związanych z imigracją obejmują: 

  • Ponowne aresztowanie i osadzenie w więzieniu przez lokalnego szeryfa osoby skazanej na "odsiadkę", oparte wyłącznie na administracyjnym nakazie zatrzymania wydanym przez ICE;
  • Opóźnione zwolnienie osadzonej osoby, która zakończyła odbywanie kary lub która wpłaciła kaucję, do czasu przybycia do zakładu władz imigracyjnych w celu dokonania cywilnego aresztowania imigracyjnego; oraz 
  • Przedłużone zatrzymanie osób znajdujących się w pojeździe po zatrzymaniu samochodu na poboczu drogi do czasu przybycia funkcjonariuszy ICE w celu przesłuchania i/lub aresztowania osób znajdujących się w pojeździe w związku z podejrzeniem naruszenia przepisów imigracyjnych. 

Nadmierne opóźnienia administracyjne, takie jak nietypowe opóźnienia w przetwarzaniu kaucji, mogą również wzrosnąć do poziomu nieautoryzowanego zajęcia. Gdy areszt okręgowy bezpośrednio otrzyma kaucję w gotówce lub zostanie mu przedstawiony dowód prawidłowego uiszczenia kaucji za osobę przebywającą w areszcie, osoba ta "musi zostać niezwłocznie zwolniona z aresztu"[23]. Umyślne opóźnienia w przetwarzaniu kaucji w celu dostosowania czasu zwolnienia osoby do przybycia władz imigracyjnych lub w inny sposób ze względu na status imigracyjny lub obywatelstwo danej osoby mogą stanowić bezprawne zajęcie.

Zgodnie z prawem stanu Nowy Jork, niektóre sądy federalne uznały również, że LEA naruszyła prawa wynikające z Czwartej Poprawki w stosunku do osoby, którą LEA przetrzymywała po upływie normalnego terminu zwolnienia w odpowiedzi na wniosek federalnych władz imigracyjnych o zatrzymanie[24]. Rzeczywiście, co najmniej jeden federalny sąd apelacyjny orzekł, że LEA mogą być odpowiedzialne za odszkodowania pieniężne za przetrzymywanie osób za naruszenie przepisów imigracyjnych[25]. Podobnie jak w Nowym Jorku, sądy federalne uznały, że wnioski o zatrzymanie od federalnych władz imigracyjnych nie stanowią prawdopodobnego powodu, aby sądzić, że dana osoba popełniła przestępstwo; dlatego dalsze zatrzymanie jest niezgodne z konstytucją. Powiązane kwestie pozostają przedmiotem toczących się postępowań sądowych, w tym w Nowym Jorku[26].

Niezależnie od znacznych ograniczeń uprawnień LEA do honorowania zatrzymań od federalnych władz imigracyjnych, LEA mają prawo honorować takie zatrzymania, jeśli władze federalne przedstawią nakaz sądowy. Co ważne, zgodność LEA z nakazami ICE jest dobrowolna - nie obowiązkowa - a zgodność z takimi żądaniami pozostaje w gestii LEA[27]. Wytyczne te zalecają, aby LEA honorowały zatrzymania lub wnioski o dalsze zatrzymanie od federalnych władz imigracyjnych, gdy federalne władze imigracyjne przedstawią nakaz sądowy. Ponadto władze lokalne mogą, według własnego uznania, zdecydować o powiadomieniu federalnych organów imigracyjnych o dacie zwolnienia danej osoby, bez przedłużania jej zatrzymania, w wąskich okolicznościach opisanych w Części III, Zasada 2. Żadne z postanowień niniejszych wytycznych nie powinno być interpretowane jako modyfikacja uprawnień LEA do zatrzymywania osób na podstawie prawdopodobnej przyczyny popełnienia przestępstwa stanowego lub federalnego zgodnie z obowiązującym prawem stanowym oraz do angażowania się w koordynację z federalnymi organami ścigania karnego w ramach istniejących polityk i protokołów LEA. Takie podejście promuje bezpieczeństwo publiczne w sposób, który szanuje również konstytucyjne prawa jednostek i chroni LEA przed potencjalną odpowiedzialnością prawną. 

Ponadto sekcja 287(g) ustawy o imigracji i obywatelstwie (Immigration and Nationality Act, INA)[28] zezwala stanowym i lokalnym organom ścigania na zawieranie umów z Departamentem Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na mocy których stanowi i lokalni funkcjonariusze organów ścigania mogą pełnić określone funkcje federalnych urzędników imigracyjnych w zakresie dozwolonym przez prawo stanowe i lokalne[29]. Sekcja 287(g) nie zezwala jednak władzom stanowym lub lokalnym na dokonywanie aresztowań lub zatrzymywanie osób w związku z naruszeniami przepisów imigracyjnych - np. w odpowiedzi na wniosek federalnych władz imigracyjnych o zatrzymanie - w przypadku braku takiej umowy i wszystkiego, co taka umowa może za sobą pociągać, np. odpowiednich szkoleń[30]. W prawie nowojorskim nadal nie rozstrzygnięto, czy umowa z sekcji 287(g) może usprawiedliwiać aresztowanie i zatrzymanie przez stanowe i lokalne organy ścigania za naruszenie przepisów imigracyjnych, biorąc pod uwagę, że takie aresztowania i zatrzymania byłyby w przeciwnym razie niezgodne z prawem[31]. Ponieważ takie aresztowania i zatrzymania przez LEA mogą naruszać prawo stanu Nowy Jork, nawet w przypadku umowy z sekcji 287(g), niniejsze wytyczne zalecają LEA, aby nie zawierały takich umów. Wszelkie inne umowy lub porozumienia między LEA a federalnymi władzami imigracyjnymi w celu dokonania aresztowań cywilnych również wiążą się ze znacznym ryzykiem naruszenia prawa stanu Nowy Jork, chyba że aresztowania są przeprowadzane na podstawie nakazu sądowego. Sekcja 287(g) i inne umowy między lokalnymi organami ścigania a władzami imigracyjnymi w celu dokonania aresztowań cywilnych mogą również zaszkodzić współpracy i zaufaniu między LEA a imigrantami - wpływając na chęć ofiar i świadków do zgłaszania się i współpracy - oraz odciągnąć zasoby od podstawowych lokalnych funkcji egzekwowania prawa.

Wreszcie, LEA powinny być świadome, że nowojorska ustawa Protect Our Courts Act wyraźnie zakazuje aresztowań cywilnych bez nakazu sądowego lub nakazu osób przebywających w sądach stanowych, miejskich i gminnych, w drodze do nich lub opuszczających je[32].

Prawo regulujące wymianę informacji z władzami federalnymi 

Oprócz wydawania wniosków o zatrzymanie, federalne cywilne władze imigracyjne mogą również ubiegać się o informacje na temat osób przebywających w areszcie LEA. ICE może na przykład zażądać powiadomienia o dacie, godzinie i miejscu zwolnienia danej osoby, aby umożliwić ICE przejęcie nad nią opieki w momencie zwolnienia. 

Wytyczne te zalecają, aby, o ile nie zostanie przedstawiony nakaz sądowy, LEA nie dostarczały wrażliwych informacji, które nie są ogólnie dostępne dla opinii publicznej, takich jak informacje o szczegółach zwolnienia danej osoby lub adresie domowym. Zob. część III, zasada 3. Takie podejście umożliwia władzom lokalnym ochronę prawa do prywatności i zapewnienie pozytywnych relacji ze społecznościami, którym służą, co z kolei promuje bezpieczeństwo publiczne[33].

8 U.S.C. § 1373 

Prawo federalne "nie wymaga, samo w sobie, aby jakakolwiek agencja rządowa lub funkcjonariusz organów ścigania komunikował się z [federalnymi organami imigracyjnymi]"[34]. Prawo federalne ogranicza raczej zdolność władz stanowych i lokalnych do wprowadzenia całkowitego zakazu udostępniania niektórych rodzajów informacji federalnym organom imigracyjnym. W szczególności, 8 U.S.C. § 1373 stanowi, że władze stanowe i lokalne nie mogą zabronić pracownikom lub podmiotom "wysyłania lub otrzymywania od [federalnych władz imigracyjnych] informacji dotyczących obywatelstwa lub statusu imigracyjnego, zgodnego lub niezgodnego z prawem, jakiejkolwiek osoby"[35]. Ponadto prawo federalne zakazuje ograniczeń w zakresie "wymiany" informacji dotyczących "statusu imigracyjnego" z "jakimkolwiek innym podmiotem federalnym, stanowym lub samorządowym" lub "utrzymywania" takich informacji[36]. Zgodnie z ich własnym językiem, przepisy te mają zastosowanie wyłącznie do informacji dotyczących "obywatelstwa lub statusu imigracyjnego" danej osoby. 

Sekcja 1373 nie nakłada zatem obowiązku dzielenia się informacjami. Zamiast tego, prawo to po prostu stanowi, że władze lokalne nie mogą zabraniać ani ograniczać swoim pracownikom udostępniania informacji dotyczących "obywatelstwa lub statusu imigracyjnego" danej osoby. Żadne z postanowień sekcji 1373 nie ogranicza możliwości odmowy przez lokalną społeczność udostępnienia federalnym władzom imigracyjnym innych informacji, takich jak niepubliczne informacje o zwolnieniu danej osoby, stawieniu się w sądzie lub adresie. 

Ponadto sekcja 1373 nie wymaga od władz lokalnych zbierania informacji o statusie imigracyjnym danej osoby. W związku z tym władze lokalne mogą przyjąć politykę zabraniającą swoim funkcjonariuszom i pracownikom zasięgania lub przechowywania informacji związanych ze statusem imigracyjnym danej osoby, chyba że jest to wymagane przez prawo[37].

Dziesiąta Poprawka może jeszcze bardziej ograniczyć zasięg Sekcji 1373. Dziesiąta poprawka do Konstytucji, zastrzegająca władzę dla stanów, zabrania rządowi federalnemu "zmuszania stanów do uchwalania lub administrowania federalnym programem regulacyjnym" lub "nakazywania" pracownikom rządu stanowego udziału w administrowaniu federalnym programem regulacyjnym[38]. Jak wspomniano powyżej, ochrona wynikająca z Dziesiątej Poprawki rozciąga się na władze lokalne i ich pracowników. 

Mimo że Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych dla Drugiego Okręgu odrzucił zarzut dziesiątej poprawki do Sekcji 1373, sąd ten uznał, że miasto może być w stanie zakazać dobrowolnej wymiany informacji, gdy taka wymiana informacji koliduje z działaniami władz stanowych i lokalnych[39]. Jak zauważył Second Circuit, "uzyskanie istotnych informacji, które są niezbędne do wykonywania wielu różnych funkcji władz stanowych i lokalnych, może w niektórych przypadkach być trudne lub niemożliwe, jeśli nie zostanie zachowana pewna poufność", a "zastrzeżenie poufności może z kolei wymagać, aby władze stanowe i lokalne regulowały wykorzystanie takich informacji przez swoich pracowników"[40]. W związku z tym, Dziesiąta Poprawka może być odczytywana w celu ograniczenia zasięgu Sekcji 1373, gdy stan lub miejscowość może wykazać, że ustawa stwarza "niedopuszczalną ingerencję w stanowe i lokalne uprawnienia do kontrolowania informacji uzyskanych w trakcie oficjalnej działalności lub do regulowania obowiązków i odpowiedzialności pracowników rządowych i samorządowych" - takich jak upośledzenie zdolności podmiotu do gromadzenia informacji niezbędnych do jego funkcjonowania - "jeśli pewne oczekiwania dotyczące poufności nie zostaną zachowane"[41].

Niektóre jurysdykcje przyjęły politykę wyraźnie ograniczającą ujawnianie informacji o statusie imigracyjnym stronom trzecim, w tym władzom federalnym, uzasadniając to tym, że poufność jest niezbędna do gromadzenia tych informacji, a informacje te mają kluczowe znaczenie dla różnych funkcji rządowych. Z tych powodów na przykład miasto Nowy Jork zabrania swoim pracownikom "ujawniania poufnych informacji" - w tym informacji dotyczących "statusu imigracyjnego" - z wyjątkiem pewnych okoliczności (np. podejrzenia nielegalnej działalności niezwiązanej ze statusem nieudokumentowanym lub dochodzenia w sprawie potencjalnej działalności terrorystycznej) lub jeśli "takie ujawnienie jest wymagane przez prawo"[42].

Ustawa o wolności informacji 

Ujawnianie informacji posiadanych przez rząd jest również regulowane przez nowojorską ustawę o wolności informacji ("FOIL"). Podczas gdy FOIL generalnie wymaga od stanowych i lokalnych agencji publicznego udostępniania na żądanie wszystkich zapisów, które nie są wyraźnie wyłączone z ujawniania przez stanowe lub federalne ustawy[43], FOIL nakazuje również agencji wstrzymanie takich zapisów, jeśli ich ujawnienie "stanowiłoby nieuzasadnione naruszenie prywatności"[44]. Niepubliczne informacje o danej osobie, takie jak adres domowy, data i miejsce urodzenia lub prywatny numer telefonu, byłyby prawdopodobnie wyłączone z ujawniania ze względu na prywatność[45].

Prawo regulujące uprawnienia rządu federalnego do warunkowania dotacji federalnych

W przeszłości stanom i lokalnym władzom groziło odebranie funduszy federalnych w związku z naruszeniem § 1373 Kodeksu Stanów Zjednoczonych lub innymi przeszkodami w egzekwowaniu federalnego prawa imigracyjnego. Rząd federalny zapewnia stanowi Nowy Jork i jego lokalnym władzom liczne dotacje w różnych obszarach, od edukacji i opieki zdrowotnej po usługi socjalne i wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych. Każda dotacja podlega innym systemom ustawowym i regulacyjnym. Wymogi i postanowienia tych programów mogą ograniczać zdolność rządu federalnego do wstrzymania finansowania, a zatem powinny być dokładnie i indywidualnie analizowane.

Chociaż rząd federalny ma swobodę w uzależnianiu finansowania stanów i gmin od spełnienia przez nie określonych warunków, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych ustanowił pewne ograniczenia tego uprawnienia. Po pierwsze, rząd federalny nie może wykorzystywać swojej władzy wydatkowej "do nakłaniania stanów do angażowania się w działania, które same w sobie byłyby niezgodne z konstytucją"; na przykład, nie może uzależniać przyznania funduszy federalnych od dyskryminujących działań stanowych[46]. Po drugie, wszelkie warunki finansowania muszą być racjonalnie związane z interesem federalnym w danym programie[47]. Po trzecie, warunek musi być określony "jednoznacznie", tak aby odbiorca mógł "dobrowolnie i świadomie" zdecydować, czy przyjąć te środki i związane z nimi wymagania[48]. Wreszcie, kwota finansowania federalnego, którą utraciłby stan nieprzestrzegający przepisów, nie może być tak duża, że stan nie miałby "innego wyjścia, jak tylko zgodzić się" i zaakceptować warunek[49].

W zależności od charakteru i kwoty wszelkich cięć w finansowaniu federalnym, stany i gminy mogą być w stanie zakwestionować ograniczenie finansowania na jednej lub kilku podstawach ustawowych lub konstytucyjnych. Jednak takie wyzwania nie zawsze zwyciężały. Na przykład w 2017 roku rząd federalny dodał warunki do otrzymania funduszy federalnych na wsparcie lokalnych organów ścigania w ramach programu Edward Byrne Memorial Justice Assistance Grant Program (Byrne JAG), w tym przekazywanie władzom federalnym określonych informacji o obywatelstwie i dacie zwolnienia oraz zapewnienie władzom federalnym dostępu do osadzonych osób nieposiadających dokumentów. Chociaż niektóre sądy podtrzymały zaskarżenie tych warunków[50], Drugi Okręg odrzucił takie zaskarżenie, nie znajdując w nich naruszenia konstytucji ani przepisów[51].

Powrót do góry

Wzorcowe postanowienia dotyczące sanktuarium

Niniejsza część identyfikuje dziewięć zasad, wywodzących się z krajobrazu prawnego wyjaśnionego w poprzednich sekcjach, i proponuje modelowy język, który jurysdykcje mogą wykorzystać do uchwalenia lokalnych przepisów i / lub polityk w celu przyjęcia tych zasad.

1. LEA nie powinny uczestniczyć w niektórych działaniach mających na celu egzekwowanie federalnych przepisów imigracyjnych.
  1.  [LEA] nie może zatrzymywać, przesłuchiwać, prowadzić dochodzenia ani aresztować osoby wyłącznie na podstawie któregokolwiek z poniższych:
    1. Rzeczywisty lub domniemany status imigracyjny lub obywatelstwo; 
    2. Jakiekolwiek faktyczne lub domniemane cywilne naruszenie federalnych przepisów imigracyjnych; lub
    3. Cywilny nakaz imigracyjny, nakaz administracyjny lub zatrzymanie imigracyjne w imieniu danej osoby, w tym te zidentyfikowane w bazie danych Krajowego Centrum Informacji o Przestępczości (NCIC).
  2.  [LEA] nie będzie pytać o status imigracyjny osoby, w tym ofiary przestępstwa, świadka lub osoby, która dzwoni lub zwraca się do policji o pomoc, chyba że jest to konieczne do zbadania działalności przestępczej tej osoby.
  3. [LEA] nie będzie wykonywać ani wspierać funkcji federalnego urzędnika imigracyjnego ani w inny sposób angażować się w egzekwowanie federalnego prawa imigracyjnego, czy to z własnej inicjatywy, zgodnie z nieformalnymi ustaleniami, na mocy sekcji 1357(g) tytułu 8 Kodeksu Stanów Zjednoczonych lub na mocy jakiegokolwiek innego prawa, programu, regulacji lub polityki.

2. LEA powinny przetrzymywać osobę na podstawie wniosku o zatrzymanie od federalnych władz imigracyjnych tylko wtedy, gdy istnieje nakaz sądowy. LEA może zdecydować się na powiadomienie federalnych władz imigracyjnych o dacie zwolnienia danej osoby, bez przedłużania jej zatrzymania, jeśli spełnione są określone warunki.

  1. [LEA] nie będzie przetrzymywać, zatrzymywać ani przekazywać opieki nad osobą fizyczną w celu egzekwowania przepisów federalnych dotyczących imigracji cywilnej lub dochodzenia na podstawie zatrzymania imigracyjnego lub innego nakazu lub wniosku federalnych organów imigracyjnych, chyba że do wniosku dołączony jest nakaz sądowy.
  2. W przypadku braku nakazu sądowego [LEA] może według własnego uznania zdecydować o powiadomieniu federalnych organów imigracyjnych przed zwolnieniem osoby z aresztu, bez przedłużania jej zatrzymania, jeśli: 
    • (1) istnieje uzasadniony powód, aby sądzić, że dana osoba nielegalnie ponownie wjechała do kraju po wcześniejszym wydaleniu lub powrocie, zgodnie z definicją zawartą w § 1326 Kodeksu Stanów Zjednoczonych, oraz (2) dana osoba została skazana za konkretnie wyliczony zestaw poważnych przestępstw zgodnie z prawem karnym stanu Nowy Jork (np. przestępstwo klasy A, usiłowanie popełnienia przestępstwa z użyciem przemocy klasy B itp, przestępstwo klasy A, usiłowanie popełnienia przestępstwa klasy A, przestępstwo z użyciem przemocy klasy B itp.) lub (ii) przestępstwo federalne lub przestępstwo na mocy prawa innego stanu, które stanowiłoby skazanie za przestępstwo źródłowe, zgodnie z definicją w nowojorskim prawie karnym, za którekolwiek z poprzednich przestępstw; lub
    • istnieje uzasadniony powód, by sądzić, że dana osoba jest lub była zaangażowana w działalność terrorystyczną.

3. Bez nakazu sądowego organy LEA nie powinny przekazywać niepublicznych, poufnych informacji na temat danej osoby cywilnym organom imigracyjnym.

  1. [LEA] nie będzie dostarczać federalnym cywilnym organom imigracyjnym żadnych niepublicznych informacji o osobie - w tym między innymi niepublicznych informacji o zwolnieniu osoby, stawieniu się w sądzie, adresie domowym lub adresie pracy - chyba że żądaniu towarzyszy nakaz sądowy.
  2. Żadne z postanowień niniejszej ustawy nie zabrania żadnej lokalnej agencji
  • wysyłanie lub otrzymywanie od jakiejkolwiek agencji lokalnej, stanowej lub federalnej - zgodnie z 8 U.S.C. § 1373 - (i) informacji dotyczących kraju obywatelstwa danej osoby lub (ii) oświadczenia o statusie imigracyjnym danej osoby; lub
  • ujawnianie informacji o aresztowaniach lub wyrokach skazujących danej osoby, w przypadku gdy ujawnienie takich informacji o danej osobie jest w inny sposób dozwolone przez prawo stanowe lub wymagane na podstawie wezwania sądowego lub nakazu sądowego; lub
  • ujawnianie informacji o aresztowaniach lub wyrokach skazujących za przestępstwa nieletnich lub młodocianych przestępców, w przypadku gdy ujawnienie takich informacji o danej osobie jest w inny sposób dozwolone przez prawo stanowe lub wymagane na podstawie wezwania sądowego lub nakazu sądowego.
  1. [LEA] ograniczy informacje zebrane od osób dotyczące statusu imigracyjnego lub obywatelstwa do tych, które są niezbędne do wykonywania obowiązków agencji i zabroni wykorzystywania lub ujawniania takich informacji w jakikolwiek sposób, który narusza prawo federalne, stanowe lub lokalne.

4. LEA nie powinny zapewniać federalnym cywilnym organom imigracyjnym dostępu do osób przebywających w ich areszcie w celu przesłuchania wyłącznie w celu egzekwowania przepisów imigracyjnych.

[LEA] nie zapewni federalnym cywilnym organom imigracyjnym dostępu do osoby znajdującej się pod ich opieką lub korzystania z obiektów agencji w celu przesłuchania takiej osoby, jeśli jedynym celem jest egzekwowanie federalnego cywilnego prawa imigracyjnego. [LEA] nie zezwala federalnym cywilnym organom imigracyjnym na dostęp do niepublicznych obszarów swoich obiektów w celu egzekwowania przepisów dotyczących imigracji cywilnej, chyba że zostanie przedstawiony nakaz sądowy.

5. LEA powinny chronić należyte prawa procesowe osób znajdujących się pod ich opieką, które są przedmiotem federalnych wniosków o egzekwowanie przepisów imigracyjnych.

  1. [LEA] nie może opóźniać zwolnienia z aresztu, za kaucją lub w inny sposób, wyłącznie z powodu 
    1. status imigracyjny lub obywatelstwo danej osoby, 
    2. jakiekolwiek faktyczne lub domniemane cywilne naruszenie federalnych przepisów imigracyjnych; lub 
    3. cywilnego nakazu imigracyjnego lub innego rodzaju wniosku federalnych władz imigracyjnych poza nakazem sądowym, w celu egzekwowania przepisów imigracyjnych (np. w celu powiadomienia, przekazania, zatrzymania lub przesłuchania tej osoby).
  2. Po otrzymaniu cywilnego wniosku o zatrzymanie imigracyjne, przeniesienie, powiadomienie, przesłuchanie lub przesłuchanie, [LEA] dostarczy kopię tego wniosku osobie w nim wymienionej lub jej obrońcy i poinformuje osobę lub jej obrońcę, czy [LEA] zastosuje się do wniosku, zanim przekaże swoją odpowiedź agencji składającej wniosek. 
  3. Osoby przebywające w areszcie [LEA] podlegają tym samym procedurom rezerwacji, przetwarzania, zwalniania i transferu, zasadom i praktykom tej agencji, niezależnie od faktycznego lub podejrzewanego obywatelstwa lub statusu imigracyjnego lub naruszeń.

6. Zasoby lokalnych agencji nie powinny być wykorzystywane do tworzenia federalnego rejestru opartego na rasie, płci, orientacji seksualnej, religii, pochodzeniu etnicznym lub narodowym.

[Agencja lokalna] nie może wykorzystywać zasobów agencji lub departamentu, w tym środków pieniężnych, obiektów, mienia, sprzętu lub personelu do prowadzenia dochodzeń, egzekwowania lub pomocy w prowadzeniu dochodzeń lub egzekwowaniu jakiegokolwiek programu federalnego wymagającego rejestracji osób ze względu na rasę, płeć, orientację seksualną, religię, pochodzenie etniczne lub narodowość.

7. Lokalne agencje powinny ograniczyć gromadzenie informacji związanych z imigracją i zapewnić niedyskryminujący dostęp do świadczeń i usług.

  1. Personel [lokalnej agencji] nie będzie pytać ani żądać dowodu obywatelstwa, statusu imigracyjnego lub kraju pochodzenia danej osoby podczas świadczenia usług lub korzyści, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to konieczne do administrowania programem publicznym, korzyścią lub usługą, lub gdy jest to wymagane przez prawo.
  2. [Agencje lokalne] powinny posiadać formalną politykę pomocy językowej dla osób z ograniczoną znajomością języka angielskiego i zapewniać usługi tłumaczeń ustnych lub pisemnych zgodnie z tą polityką.

8. Władze lokalne powinny gromadzić i publicznie zgłaszać zbiorcze dane, niezawierające danych osobowych, dotyczące otrzymywania i reagowania na wnioski federalnych cywilnych organów imigracyjnych.

  1. [LEA] będzie rejestrować, wyłącznie w celu tworzenia raportów opisanych w podsekcji (b) poniżej, następujące informacje dotyczące każdego zatrzymania imigracyjnego, powiadomienia, przeniesienia, przesłuchania lub wniosku o przesłuchanie otrzymanego od federalnych cywilnych organów imigracyjnych:
  • Rasa, płeć i wiek danej osoby;
  • Data i godzina zatrzymania danej osoby w areszcie LEA, miejsce zatrzymania oraz zarzuty aresztowania;
  • Data i godzina otrzymania wniosku przez [LEA];
  • Agencja wnioskująca;
  • Charakter żądania;
  • Historia imigracyjna lub kryminalna wskazana w formularzu wniosku, jeśli dotyczy;
  • Czy do wniosku dołączono jakąkolwiek dokumentację dotyczącą statusu imigracyjnego lub postępowania;
  • Czy istniał nakaz sądowy;
  • Czy kopia wniosku została dostarczona osobie fizycznej, a jeśli tak, data i godzina powiadomienia;
  • Czy dana osoba zażądała konsultacji z adwokatem w sprawie wniosku;
  • Odpowiedź [LEA] na wniosek, w tym decyzja o niezrealizowaniu wniosku;
  • W stosownych przypadkach, data i godzina, kiedy władze federalne przejęły lub w inny sposób uzyskały dostęp do danej osoby; oraz
  • Data i godzina zwolnienia osoby z aresztu [LEA].
  1. [LEA] będzie dostarczać półroczne raporty do [wyznaczyć jeden lub więcej publicznych podmiotów nadzorujących] i publicznie udostępniać informacje zebrane w podsekcji (a) powyżej w formie zagregowanej, która jest pozbawiona wszelkich identyfikatorów osobowych, aby [LEA] i społeczność mogły monitorować zgodność [LEA] ze wszystkimi obowiązującymi przepisami prawa.

9. Władze lokalne nie powinny wykorzystywać federalnych urzędników imigracyjnych jako tłumaczy ustnych w sprawach dotyczących egzekwowania prawa, w tym zatrzymań, przesłuchań lub aresztowań.

[LEA] nie będzie wykorzystywać federalnych urzędników imigracyjnych jako tłumaczy ustnych w sprawach dotyczących egzekwowania prawa, w tym zatrzymań, przesłuchań lub aresztowań.

Powrót do góry

Dodatek A

Pobierz przykładowe formularze

Dodatek B

Wybór aktualnych przepisów i polityk stanu Nowy Jork i lokalnych związanych z udziałem w egzekwowaniu przepisów imigracyjnych:

Stan Nowy Jork

Miasto Nowy Jork

Inne lokalne przepisy lub zasady obejmują, ale nie ograniczają się do: 

Powrót do góry

[1] Jurisdictions that enact such laws or policies have at times been referred to as “sanctuary” jurisdictions.  However, “sanctuary” is not a legal term and does not have any fixed or uniform legal definition.

[2] See Arizona v. United States, 567 U.S. 387, 407 (2012) (citation omitted).

[3] “LEAs” include, among others, local police personnel, sheriffs’ department personnel, local corrections and probation personnel, school safety or resource officers, and school police officers. 

[4] People ex rel. Wells v. DeMarco, 168 A.D.3d 31 (2d Dep’t 2018).

[5] The Tenth Amendment to the United States Constitution provides that “powers not delegated to the United States by the Constitution, nor prohibited by it to the States, are reserved to the States respectively, or to the people.” U.S. Const., Am. X.

[6] New York v. United States, 505 U.S. 144, 188 (1992). The compelled conduct invalidated in New York v. United States was a federal statutory requirement that states enact legislation providing for the disposal of their radioactive waste or else take title to that waste. See id. at 152-54.

[7] Printz v. United States, 521 U.S. 898, 935 (1997). The compelled conduct invalidated in Printz was the Brady Handgun Violence Prevention Act’s requirement that state and local law enforcement officers perform background checks on prospective firearm purchasers. See id. at 903-04.

[8] See id. at 904-05 (allowing county-level law enforcement officials to raise Tenth Amendment claim); see also Lomont v. O’Neill, 285 F.3d 9, 13 (D.C. Cir. 2002) (same); City of New York v. United States, 179 F.3d 29, 34 (2d Cir. 1999) (city may raise a Tenth Amendment claim), cert. denied, 528 U.S. 1115 (2000). 

[9] See Lomont, 285 F.3d at 14.

[10] N.Y. Const., Art. IX, § 2(c)(ii)(10).

[11] Municipal Home Rule Law § 10(1)(ii)(a)(12).

[12] See, e.g., Eric M. Berman, P.C. v. City of New York, 25 N.Y.3d 684, 690 (2015).

[13] Such detainers are issued pursuant to 8 C.F.R. § 287.7. See DHS Form I-247D (“Immigration Detainer—Request for Voluntary Action”) (5/15) .

[14] Patrz Form I-200, Warrant for Arrest of Alien, or Form I-205. Warrant of Removal/Deportation. Examples are also provided in Appendix A.

[15] The New York State Constitution has a provision similar to the Fourth Amendment: Article I, § 12, which provides that “The right of the people to be secure in their persons, houses, papers and effects, against unreasonable searches and seizures, shall not be violated, and no warrants shall issue, but upon probable cause, supported by oath or affirmation, and particularly describing the place to be searched, and the persons or things to be seized.”

[16] Wells, 168 A.D.3d at 39-40. An arrest or seizure takes place when “a reasonable person would have believed he was not free to leave” the presence of police. Florida v. Royer, 460 U.S. 491, 502 (1983); see also People v. Yukl, N.Y.2d 585, 589 (1969). Such a detention may occur within or outside the jail setting and may be prolonged or brief.

[17] See id. 

[18] Id. at 45-46. Absent a judicial warrant, a police officer may arrest a person if they have reasonable cause to believe that person committed an offense (if committed in the officer’s presence) or committed a crime (whether committed in their presence or otherwise). N.Y. Crim. Pro. Law § 140.10(1). “Reasonable cause” and “probable cause,” the term used in federal jurisprudence, are equivalent standards. See People v. Valentine, 17 N.Y.2d 128, 132 (1966). “Probable cause” means more than mere suspicion or that something is at least more probable than not. Whereas a “crime” is a misdemeanor or a felony, an “offense” is defined as “conduct for which a sentence to a term of imprisonment or to a fine is provided by any law of [New York] state or by any law, local law or ordinance of a political subdivision of this state.” Penal Law § 10.00(1), (6).

[19] For example, a “Warrant of Removal” (Form I-205) is issued by immigration officials, and not by a neutral factfinder based on a finding of probable cause that the individual committed a crime. See 8 C.F.R. § 241.2. In addition, DHS Form I-247D (“Immigration Detainer—Request for Voluntary Action”) (5/15), includes a checkbox for ICE to designate that “Probable Cause Exists that The Subject is a Removable Alien.” But it is not a crime to be in the 

U.S. unlawfully. See supra at __. Thus, ICE’s checking of a “probable cause” box on the I-247D does not constitute probable cause to believe that an individual has committed a crime.

[20] Wells, 168 A.D.3d at 42-43; see also Dunaway v. New York, 442 U.S. 200, 213 (1979) (noting general rule that “Fourth Amendment seizures are ‘reasonable’ only if based on probable cause”). 

[21] Wells, 168 A.D.3d at 42-43. 

[22] See, e.g., Gerstein v. Pugh, 420 U.S. 103, 111-12 (1975). 

[23] N.Y. Crim. Pro. Law § 520.15; see also Arteaga v. Conner, 88 N.Y. 403, 408 (1882).

[24] See, e.g., Santos v. Frederick Cnty. Bd. of Comm’rs, 725 F.3d 451, 464-65 (4th Cir. 2013); Miranda-Olivares v. Clackamas Cnty., 12-CV-02317, 2014 U.S. Dist. LEXIS 50340, at *32-33 (D. Or. April 11, 2014); see also Gerstein, 420 U.S. at 111-12 (discussing underlying basis of Fourth Amendment’s probable cause requirement).

[25] See, e.g., Santos, 725 F.3d at 464-66, 470 (holding that locality was not entitled to qualified immunity in § 1983 lawsuit seeking, inter alia, compensatory damages, where deputies violated arrestee’s constitutional rights by detaining her solely on suspected civil violations of federal immigration law).

[26] See, e.g., Orellana-Castaneda v. County of Suffolk, No. 2:17-cv-04267 (E.D.N.Y.) (cross-motions for summary judgment pending on plaintiff class’s claims that LEA violated plaintiffs’ constitutional rights through policy of honoring ICE detainers); Onadia v. City of New York, No. 300940/2010e (Bronx Sup. Ct.) (recently settled class action challenge to detention of people at Rikers Island past their scheduled release date based on requests by federal immigration authorities prior to December 21, 2012).

[27] Patrz Letter from New York Attorney General Eric T. Schneiderman to New York State Police Chiefs and Sheriffs (Dec. 2, 2014).

[28] This provision is codified at 8 U.S.C. § 1357(g).

[29] Wells, 168 A.D.3d 31 at 49.

[30] Id.

[31] Id.

[32] Civ. Rights Law § 28. State-level Executive Order 170 addresses the conduct of state officers and employees, including law enforcement officers. It prohibits state law enforcement officers from using resources, equipment, or personnel for the purpose of detecting and apprehending any individual suspected or wanted only for violating a civil immigration offense. Such officers have no authority to take any police action solely because the person is undocumented. This includes identifying, questioning, detaining, or demanding to inspect federal immigration documents. Executive Order 170.1 provides that civil arrests by federal immigration authorities may only be executed within state facilities when accompanied by a judicial warrant or order authorizing the custody unless the civil arrest is related to a proceeding within the facility.

[33] State Executive Order 170 prohibits state officers or employees, including state law enforcement officers, from disclosing information to federal immigration authorities for the purpose of federal civil immigration enforcement, unless required by law. It provides that state law enforcement officers shall not inquire about immigration status unless relevant to an investigation of the individual’s illegal activity.

[34] H.R. Rep. No. 104-725, Subtitle B, § 6, at 383 (1996).

[35] 8 U.S.C. § 1373(a)-(b) (emphasis added).

[36] Id. § 1373(b) (emphasis added). 

[37] Under a New York City Executive Order, for example, officers and employees (other than law enforcement officers) are not permitted to inquire about a person’s immigration status “unless: (1) Such person’s immigration status is necessary for the determination of program, service or benefit eligibility or the provision of . . . services; or (2) Such officer or employee is required by law to inquire about such person’s immigration status.” N.Y.C. Exec. Order No. 41, § 3(a) (2003).

[38] New York, 505 U.S. at 188; Printz, 521 U.S. at 916. 

[39] City of New York, 179 F.3d at 35-37. 

[40] Id.

[41] Id. at 36, 37.

[42] N.Y.C. Exec. Order No. 41, Preamble, § 2 (2003).

[43] Public Officers Law § 87(2).

[44] Id. § 89(2)(b); see also In re Massaro v. N.Y. State Thruway Auth., 111 A.D.3d 1001, 1003-04 (3d Dep’t 2013) (records containing employee names, addresses, and Social Security numbers subject to personal privacy exemption under FOIL).

[45] These examples are illustrative, not exhaustive.

[46] South Dakota v. Dole, 483 U.S. 203, 210 (1987).

[47] In Dole, the Supreme Court held that Congress could permissibly withhold 5% of certain highway funds from states that failed to raise their drinking age to 21 because raising the drinking age was “directly related to one of the main purposes for which highway funds are expended,” namely “safe interstate travel.” Id. at 208-209.

[48] See, e.g., Pennhurst State Sch. & Hosp. v. Halderman, 451 U.S. 1, 17 (1981).

[49] See, e.g., Nat’l Fed. of Ind. Bus. v. Sebelius, 132 S. Ct. 2566, 2604 (2012); Dole, 483 U.S. at 209.

[50] See, e.g., City of Chicago v. Barr, 961 F.3d 882 (7th Cir. 2020); City of Providence v. Barr, 954 F.3d 23 (1st Cir. 2020); City of Los Angeles v. Barr, 941 F.3d 931 (9th Cir. 2019); City of Philadelphia v. Attorney Gen., 916 F.3d 276 (3d Cir. 2019).

[51] New York v. U.S. Dep’t of Justice, 951 F.3d 84 (2d Cir. 2020).